Rewilding Woman

Rewilding woman, wat betekent dit nu precies voor mij? Voor mij is Rewilding Woman zeker niet vuurtjes maken in het bos, met pijl en boog schieten etc... daar heb ik namelijk al een man voor die dit wel allemaal aandurft. Jagen, vuur maken, avontuur etc. is meer de mannelijke kant van rewilding. En daar is ook niks mis mee, want in elke vrouw zit ook wel een beetje dat kantje. Maar als ik het over Rewilding Woman heb, dan heb ik het over de pure vrouw die in ons allen aanwezig is. De gevoelige, zorgende moeder, die haar emoties durft te tonen met al dan niet een beetje drama. De persoon die durft spreken vanuit haar hart, haar gevoel. Het zachtmoedige, liefdevolle vrouwtje die zich graag bekommert over anderen. Vrouwen die ook elkaar steunen, kracht geven. Moeders die vechten voor hun kinderen. De liefde voor de natuur. Het op zoek gaan naar geneeskrachtige kruiden in de natuur. Het spirituele, geloven in dat tikkeltje extra magie. Maar vooral, helemaal durven zijn wie je werkelijk bent.

De meesten zullen zeggen, maar dat doen we toch al, zo is het toch al. Wel zoveel te beter. Ik droom van een wereld waar vrouwen zichzelf mogen zijn en hun eigen keuzes mogen maken, zonder veroordeeld te worden. Al te vaak heerst er nog jaloezie en wedijver tussen de vrouwen-moeders. Het gaat over de mooiste kleren, de meeste spullen, het slimste brein van hun kinderen etc... . Daardoor ontstaan er dan weer onderlinge roddelpartijtjes en gespannen situaties. Iedereen herkent dit vast wel. Ook typisch vrouwelijk, toch? Maar ik geloof dat wij van nature zo helemaal niet zijn. Ik geloof dat wij elkaar kunnen steunen, onvoorwaardelijk! Dat wij door het materialistische heen kunnen kijken. In een materialistische maatschappij is het natuurlijk een extra uitdaging om helemaal vrouw te durven zijn. Durven kiezen voor je gezin en kinderen is daar al een mooi voorbeeld van. Emoties en gevoelens worden afgesloten om maar te kunnen overleven in onze drukke maatschappij. Jammer genoeg nemen heel veel vrouwen antidepressiva. Zo hoeven ze niet meer te voelen en is het allemaal wat dragelijk. Maar wij zijn toch geen robotten? Wij zijn menselijke wezens en wij mogen trots zijn op onze gevoelige kantjes. Waarom werd het ons onvoldoende geleerd dat negatieve gevoelens ook belangrijke gevoelens zijn? Wij willen maar al te vaak vrolijk en blij door het leven gaan. Facebook is daar een mooi voorbeeld van. We tonen maar al te graag hoe gelukkig we zijn of zogezegd zijn...

Lieve dames, om een lang verhaal kort te maken....

Toon jullie gevoelige kantjes, wees er trots op. Be who you really are!

Durf jullie hartjes te volgen en laat die vrouwelijke liefde stromen, ook voor elkaar!

Dat is waar Rewilding Woman voor staat!